MHP gurubu adına TBMM’ne Fındık araştırma önergesi verilmiştir.Önerge de”Fındık’ta garanti fiyat ve üretim planlama politikalarının hayata geçirilmesi gibi birçok yeni çözüm önerileri geliştirilmelidir.”talebinde bulundu.MHP İstanbul Milletvekili hemşerimiz İsmail Faruk AKSU,Fındık Üreticilerinin sorunlarının araştırılarak, bu sorunların çözümüne yönelik alınabilecek tedbirlerin ve yapılabilecek düzenlemelerin belirlenmesi için Türkiye Büyük Millet Meclisi Başkanlığı’na araştırma önerge verdi.
MHP İstanbul Milletvekili İsmail Faruk AKSU,
Fındık Üreticilerinin sorunlarının araştırılarak, bu sorunların çözümüne yönelik alınabilecek tedbirlerin ve yapılabilecek düzenlemelerin belirlenmesi için Türkiye Büyük Millet Meclisi Başkanlığı’na araştırma önergesi verdik.
Karadeniz kıyılarında üretilen fındık bölge halkının ana geçim kaynağı ve halkın gelirlerini belirleyen en önemli kaynaklardan biridir. Ticari değeri yüksek olan fındık Türkiye’de Giresun, Ordu, Trabzon illerinde tek tarım tipi olarak yapılmaktadır. Tarımsal ürün ihracatımızda yaklaşık % 15-20’lik payı olan fındığın en önemli özelliklerinden birisi, ülkemize getirdiği döviz girdisinin tamamını milli kaynaklardan sağlamasıdır.
Çiftçi Kayıt Sistemine göre Türkiye’de 43 ilde fındık yetiştiriciliği yapılmasına rağmen, ticarete konu olan yetiştiriciliğin tamamına yakını Ordu, Giresun, Samsun, Trabzon, Düzce, Sakarya, Zonguldak, Artvin, Bartın, Kocaeli, Kastamonu ve Rize illerinde gerçekleştirilmektedir. Türkiye fındık üretimi için gerekli uygun hava koşullarına sahip bir kaç ülkeden biridir.
Türkiye fındık tarımında üretim ve ihracat bakımından dünyada birinci sırada yer almasına rağmen bu üründen hem vatandaşlarımız hem de devlet, arzu edilen ölçüde yararlanamamaktadır. Bu duruma neden olan sorunların başında üretim ve fiyatlandırma politikalarındaki yanlışlar gelmektedir. Fındık fiyatının belirlenmesinde üretim miktarı önemli bir rol oynamakta, rekolte tahminleri fındık üreticisinin eline geçecek parayı da önceden belirlemiş olmaktadır. Fındık fiyatları Türkiye’de belirlenememekte, AKP’nin fındık politikası ile fındık üreticileri değil, Avrupalı fındık alıcıları ve alivreciler kayırılmaktadır.
Fındık üreticisinin bir diğer sorunu ise girdi maliyetlerinin yüksekliğinden dolayı üretim maliyetini karşılayamama endişesidir. Fındık üretim maliyetlerinin en önemli unsuru gübreleme, ilaçlama ve toplatma işçiliğidir. Kullanılan gübre, ilaç ve mazot fiyatlarına yüksek oranlarda zam yapılması üretimi olumsuz etkilemektedir. Fındık üreticileri destekleniyor gibi görünse de bu destekleme politikaları küçük üreticinin tüccara ya da tefeciye bağımlılığını ortadan kaldıramamıştır. Küçük üreticiler serbest piyasanın çarpık işleyişi içinde tüccarın insafına bırakılmıştır. Fındık üreticisi her geçen gün yoksullaşmıştır.
Fındık Üreticilerine Alan Bazlı Gelir Desteği Ödemesi ile tapulu bahçe sahiplerine gelir desteği sağlanmış ancak büyük bir çoğunluğu az miktarda toprak sahibi olan fındık üreticileri için bu destek yetersiz kalmıştır. Sadece mülkiyet sahipliğine bağlı destek sistemi bazı adaletsizlikleri beraberinde getirmiştir.
Fındık üreticilerinin karşı karşıya bulunduğu diğer önemli sorunlar şunlardır:
– Fındıkta periyodisiteye bağlı olarak kendiliğinden oluşan maliyet ve ürün fiyatlandırma yaklaşımının yerine bilimsel esaslar çerçevesinde destek, garanti fiyat ve üretim planlama politikalarının hayata geçirilememesi,
– Fındık ağaçlarında oluşan hastalıklar ve buna bağlı kalitesiz ürünün yarattığı olumsuzluklar,
– Don ve diğer doğal afetlere bağlı verim düşüklüğü,
– Üretilen fındığın tamamını ihraç edebilecek tanıtım ve pazar araştırma politikalarının yetersizliği,
– Üreticilere modern üretim teknikleri, budama, ilaçlama ve gübreleme konularında yeterli teknik destek verilmemesi.
– Fındığın katma değeri yüksek bir ihraç ürünü haline getirilememesi,
– Yöre insanının büyük kentlere göç etmesi,
– Fiskobirlik’in yapısal sorunları,
– Depolama kapasite ve şartları nedeniyle bilinçsiz yapılan kurutma ve depolamadan kaynaklanan kalite sorunu,
Dünya fındık rekoltesinin yaklaşık yüzde 75’ine sahip olmamıza rağmen ülkemizde bu stratejik ürün önemine uygun bir şekilde değerlendirilememekte, bu üründen ekonomik ve sosyal açıdan yeterli fayda temin edilememektedir. Bu çerçevede Türkiye’de 5 milyondan fazla kişinin tek geçim kaynağı olan fındığın ve fındık üreticilerinin sorunlarının araştırılarak bir çözüme kavuşturulması zorunludur.
Sonuç olarak Karadeniz halkının ana geçim kaynağı olan; Türkiye için hem ekonomik hem de toplumsal bir değere sahip olan fındığın yerini tutacak başka bir ürün bulunamayacağının farkına varılarak ve kıymeti bilinerek, fındık üreticilerinin sorunlarının çözülmesine, sağlıklı bir fındık politikası için alınacak önlemlerin tespitine ilişkin Meclis Araştırması açılması yerinde olacaktır.
Önergenin gerekçesinde, ticari değeri yüksek olan fındığın Türkiye’de başta Giresun ve Ordu olmak üzere çoğu yerde tek tarım tipi olarak yapıldığı, tarımsal ürün ihracatımızda yaklaşık %15-20’lik payı olduğu ve ülkemize getirdiği döviz girdisinin tamamının milli kaynaklardan sağlandığı belirtilmiştir.
Önergede Türkiye’nin fındık tarımında üretim ve ihracat bakımından dünyada birinci sırada yer almasına rağmen bu üründen hem vatandaşlarımızın hem de devletin, arzu edilen ölçüde yararlanamadığına değinilmiştir. Bu çerçevede Sayın AKSU önergesinde fındıkta üretim ve fiyatlandırma politikalarındaki yanlışları ve AKP’nin fındık politikası ile fındık üreticilerini değil, Avrupalı fındık alıcılarını ve alivreciler kayırdığını ifade etmiştir.
Girdi maliyetlerinin yüksekliği, Alan Bazlı Gelir Desteği Ödemesi sistemindeki adaletsizlikler, destek, garanti fiyat ve üretim planlama politikalarının hayata geçirilememesi, tanıtım ve pazar araştırma politikalarının yetersizliği, depolamadan kaynaklanan kalite sorunu gibi çeşitli sorunlara da önergede yer verilmiştir dedi.
