Karadeniz’de bir “kahverengi kokarca fırtınası” esip duruyor, üreticinin bütün hasadına göz dikmiş durumda. Çoluğun çocuğun rızkını fındık hasadına bağlayan üretici, kokarca istilası nedeniyle fındık randımanı %30’lara kadar düşmüş, ürününü çürümeye terk etmiş. Çiftçi adeta kan ağlıyor.
Böcekler bitkilerin özünü emdiği için bitkiler çürüyor ve gelişimini tamamlayamıyor. Tarım çok büyük bir darbe altında. İstila olan bölgelerde cam kapı açılamıyor.
Herkes bu duruma bir çözüm arıyor; kimi biyolojik mücadele öneriyor, kimi farklı tarım teknikleriyle çare bulmaya çalışıyor. Ancak böcek deyip geçmemek lazım. Sevdiğim bir arkadaşımın sloganıyla bu konuya net bir açıklık getirmek istiyorum: “Birimiz hepimiz, hepimiz birimiz” olmadıktan sonra, bu memleketin börtüsü de böceği de son bulmaz.
Kahverengi kokarcanın ne kadar inatçı bir düşman olduğunu söylemeden geçmeyelim. Akıllı ama bir o kadar da vurdumduymaz. Elinizle vuruyorsunuz, umurunda bile değil. Geçenlerde yazdığım bir haberde Muş’a kadar keşfe gitmişti. Dedim ki, “Burası Muş’tur, yolu yokuştur.” Ama anlaşılan o ki, sizin de memleketinize bir gün yolu düşebilir ve rızkınıza göz dikebilir. Benden söylemesi!
Bu arada bu da kim şimdi nerden çıktı diye sorarsanız;yeni geldim ama aynı zaman da geri de geldim.
Kızıl kalem…
