Vali İrfan Balkanlıoğlu’nun “12 Haziran Dünya Çocuk İşçiliği İle Mücadele Günü” Mesajı
İnsanlığın gelişim evresinde çocukluk önemli bir yer tutar. Bu dönemdeki yetişme koşulları ve alınan eğitimin yetişkinlik evresindeki yaşam kalitesi üzerinde büyük katkısı vardır.
Çocukların çalışması, dünya çapında bir olgudur ve tarihin ilk çağlarından beri dünya ülkelerinin neredeyse tamamında görülür. Ancak bu durum onların ruhsal, bedensel ve sosyal gelişimlerini olumsuz yönde etkilemektedir. Bu olumsuz etkilerden en önemlisi ise, çocuğun çalışmak zorunda olması nedeniyle eğitimine devam edememesi ve yaşamının geri kalan bölümünü gerekli donanımdan yoksun ve niteliksiz bir birey olarak geçirmesidir. Çocukların eğitimsiz kalması dünya açısından da önemli bir kayıptır. Diğer yandan çalışan çocukların her türlü suiistimal ve istismara da açık olması durumun bir başka bilinen boyutudur.
20 Kasım 1989’da Birleşmiş Milletler Genel Kurulunda Çocuk Hakları Sözleşmesi kabul edilmiştir. Bunun hemen ardından 1990 yılının Eylül ayında New York’da 71 ülkenin katılımıyla Dünya Çocuk Zirvesi gerçekleştirilmiş ve bu zirvede her çocuğa daha iyi bir gelecek sağlamak için 27 hedef içeren acil ve evrensel bir çağrı yayınlanmıştır. Bu hedeflerden bir tanesi de özellikle güç koşullardaki çocukların korunmasıdır. Bu tarihten sonra çocuk işçiliği ile mücadele konusu dünyanın gündemine girmiştir.
Çocuk işçiliği, yalnızca az gelişmiş ülkelerde değil, sanayileşmiş ülkelerin birçoğunda da görülmektedir. Çocukların 
çalışma yaşamında yer almasının en önemli nedeni yoksulluktur. Bugün dünyada çocuk işçiliğinin gelişmemiş ya da gelişmekte olan ülkelerde yoğun biçimde görülmesi de bunu doğrulamaktadır. Bu yüzden çocuk işçiliği ile mücadele eden örgütler kısa vadede çocuk işçiliğinin en kötü biçimleri ile mücadele etmeyi daha gerçekçi bulmaktadırlar. Uzun vadede ise daha geniş ölçekli olarak yoksullukla mücadele stratejileri geliştirmek ve uygulamak çocuk işçiliğini kendiliğinden ortadan kaldıracaktır.
Çocuk işçiliğinin en kötü biçimleri ile mücadele kapsamında Uluslararası Çalışma Örgütü dünya çapında ILO/IPEC adı verilen bir dizi proje gerçekleştirmektedir. Ülkemizde AB’nin de mali destek verdiği bu projelerle çocuk işçiliğini önleme konusunda önemli bir yol kat edilmiştir.
Tüm bu çabalara rağmen Uluslararası Çalışma Örgütü (İLO) değerlendirmelerine göre halen dünyada 5-17 yaş aralığındaki 218 milyon çocuk çalıştırıldığı tahmin edilmektedir. Bu rakamlar dünya açısından kaygı vericidir. Çocuk işçiliği ile mücadele kapsamında ülkemizde yürütülen çalışmalara yalnızca kamu kurumları değil ilgili sivil toplum örgütleri, gönüllü kuruluşları, işçi sendikaları, işveren örgütleri, eğitimciler ve medya da destek olmalıdır.
Çocuklarımızın yarınlara güvenle bakabilmesi, onlara sağlayacağımız imkanlarla doğrudan ilişkilidir. Çocuklarımıza hak ettikleri sosyal ve ekonomik ortamları yaratmayı diliyor ve çocuk işçiliğinin son bulmasını temenni ediyorum.
