KÖŞE YAZISI

Gelin hep birlikte bir göz atalım kendimize, geleceğimize… Nasıl da mutlu ve güzel yaşıyoruz değil mi? Nasıl da çocuklarımız için uğraştığımız hayatlar var? Çocuklarımız için ne kadar uğraşırsak uğraşalım onlar gerçekten mutlu mu, yoksa mutluluğa bürünmüş moda çılgınlığının içine mi düşmüş? Kalplerinden dünya boşluğu ipine moda denilen bir algı ile asılmış haldeyiz.

Gençliğimiz fırtınalı hayatın tam ortasında yönü belli olmayan bir şekilde hareket etmekte. Bizlerde o fırtınadan çocuklarımızı koparmak yerine fırtınaya iten bir kaynak oluyoruz fark etmeden. Vicdan; akıl karı olmayan bir küflenme dönemine girmiş durumda. Peki şimdi tüm bunlar içinde tek suçlu olarak görülen şey hayat mı? Ya bizler, gör(e)mediklerimiz, duy(a)madıklarımız…

Bizi biz yapan değerlere sahip çıkmayarak modern hayat tespiti ile bilinçsizce koştuğumuz yollar, peşimizden koşturduğumuz çocuklarımız. Modern dünyanın modern yolculuğunda gömülmeye, kirlenmeye yüz tutmuş vicdanlar, yürekler. Eski bir dantelin modern salonlarına yakıştıramadığımız gibi yakıştıramıyoruz kendimizi yeni oluşuma ve o danteli saklamadan atıyoruz, değişen bizler gibi.

Değişmeyen tek şey değişim olsa da değerlerimiz çöpe atılamaz, sadece değişime ayak uydurulabilir olmalıdır. Değişen taraf olmak istemiyorsak, değiştiren taraf olmalı ve olayları kendimize göre şekillendirmeliyiz. Modanın renkli dünyası bizi renksizleştirmeden, vicdan denen, değer denen olgularla renklendirmeliyiz hayatımızı. Geleceğimiz gerçek bir mutluluğa bürünmeli ve insanlar gerçekliğe doğru yürümeli.

Sebile ÖZGEZ