Kendisini yirmi yıldan bu tarafa iyi tanırım, emekli din görevlisi Harun hocam..Beş yıl oldu emekli olalı..
İlk görevine Giresun alucra ilçesinin ücra bir köyünde başladı.. Anadolu insanıyla iç içe yaşayan hocam burada köylere ilk elektrik bağlandığında tesisat döşemeyi öğrenerek yıllarca görev yaptığı köylerde koştu durdu tamiratlara, hemde hiç maddi bir beklentisi olmadan..Ana bacı kardeş abi gibi diyalogları emekli olana kadar devam etti..kimi zaman acil yardım ambulans kimi zaman arabulucu … son otuz yılını kendi memleketinde hizmet ederek nihayete erdirdi..
Harun hocam beş yıl önce emekli oldu..
Çevresi tarafından sevilen sayılan Harun hocamın şu an kapısında evinin içinde avlusunda kırka yakın kedisi var..
Geçenlerde beraberiz.
– hocam bu ne hal?
– Ne yapayım hocam beş yıl önce kapımıza bir kedi geldi,bir iki yiyecek verdim..sonra uzaklaştırmak istedim…baktım hayvan ağlar gibi gözlerimin içine bakıyordu soğuk kış gününde.. bende aldım hanemize..Çocuklar gurbette hanım ben birde yaşlı babam, kediyi de dahil ettik evin nüfusuna…derken üredi çoğaldı kırka yakın oldu..merhamet…nasıl yaparım.. geçinip gidiyoruz işte…
– vallahi hocam.sana helal olsun..sevap olarak yeter de artar..Allah( cc) ‘ın yarattığına merhamet eden sen cenneti hakediyorsun…
Sizlerle paylaşmak istedim hocamı ve kedilerini…Dünya ya tamahı olmayan insanlara yıllarca karşılık beklemeden hizmet eden Harun hocam emekliligini de kedileriyle meşgul olarak devam ettiriyor..
Demem o ki herkeste bu merhamet pek olmaz…yolun açık olsun hocam…yaşlı babana uzun ömürler diliyorum…kedilerin yasamında seninle beraber emeği olan eşinizede sıhhatler diliyorum…
Yolun açık olsun…Rabbim hayvanlara olan merhametini karşılıksız bırakmasın..( bu gün gene karşılaştık, paket paket yem götürüyordu.. )
Faruk ATEŞ
