Yeniden merhaba. Bu köşede az da olsa sizlerin ve benim içime dert olan şeyleri sizin ağzınızdan taraf olmadan hakkaniyetle yazmaya çalıştım. Yeni yazıdan umarım biraz keyif ve biraz ders alırsınız.

Öncelikle geçenlerde sayın Ordu Valimizin fındık üreticilerine seslenişini ve ne kadar haklı bir tutum ve tavır sergilediğini sizlere belirtmek isterim.

Fındık bölgemiz ve vatandaşımız için ne kadar önemli bir geçim kaynağı olduğunu ve istenirse bunun bölge ekonomisi açısından ne kadar büyük bir güç olduğunu uzun uzadı diye anlatmama gerek yok.

Olayın aslı şudur ki her çalışan birey ailesini geçindirmek için sabahın erken saatlerinde kalkıp işine gidiyorsa, kusura bakmasın köylüde birazcık bu mantıkla hareket etmek zorundadır. Şimdi iş köylüye mi döndü diye düşünmenize gerek yok. İma ettiğiniz bir malın pazarlamasını ,elin Almanına Türk gibi görünüp, Alman devşirmesi olan küresel sermayeye yedirdiğimiz sürece köylüye yüklenirim kimse kusura bakmasın.

Köylü kardeşim, siz bu milletin efendisi olayını yanlış anladınız.

Efendilik üretmeyle olur ,ekip dikmeyle memlekete ekonomik katkıyla olur. Değerli kardeşim, senin  asıl işin, aşın ve  geçim kaynağın budur. Senin üretmen, üretip malına sahip çıkman lazım ki efendi olasın ,bey olasın, paşa olasın. Ama yok sen dersen ki ben köyde yaşarım, şehirden yumurtamı, tavuğumu, yoğurdumu, peynirimi alırım dersen peşinden devlet bize sahip çıkmıyor diye feryat edersin.

Kusura bakma sen bakıma muhtaç değilsin ki sende tembellik var. Tırpanın, gübren, ilacın, dal kesmen, ışkın alman, toplatman, hepsi parayla be mübarek .

Efendilik olayı bunların başında durup, elin arkanda akşama kadar gezmek midir?

Hangi köylü kendi fındığını arkadaşlarına hediye için yolluyor?

Hanginiz misafire çay bisküvi harici fındığı ikramda bulunuyor?

Bakın İstanbul’da Ünyeli olan bir iş adamı arkadaşımın yanına gittiğimde fındık ikram etti, şaşırdım. Dedi ki, ”kardeş biz fındığımızı gelen misafirlerimize ikram ediyoruz ki insanlar tanısın bilsin”. Gerçekten mükemmel bir düşünce.

Yapmayın, etmeyin önce köylü bunu gerçek bir işmiş gibi addedecek, benimseyecek.

Fındığını en az insan gücü ve minimum maliyetle toplayacak ki en maksimum kazancı elde etsin değil mi?

Devlet desteğini veriyor, mazotuna katkıda bulunuyor.Birazda sen gayret et , en azından çabala fındığını erken pazara indirme. Peyderpey sat ödemeni 9.ayın 30′ una değil de 11. ayın 30 ‘una yap. Sana veresiye veren esnaf emin ol ki onu da kabul eder bana kızmayın.

Sen efendiysen ,köylüysen malını harcatma, hemen pazara indirme. Kimse senin gırtlağına basıp  fındığı getir emanete bırak demiyor (borcu olan köylü bunun dışında).

Neymiş kıssadan hisse;

asil köylüm öyle el arkada bahçede volta atmakla, kıraathanelerde pişpirik masalarında çay içip, bacak atmakla, maça kızına pişti yapmakla, pazar alışverişinden sonra minibüste kritik yapmakla senin fındığın para etmez. Edeceğini umuyorsanız çok büyük yanılgı içine girersiniz.

Siz üzerinize düşen görevi yapın ki, siyaset camiasına  baskı uygulayabilesiniz. Bürokratlara bizim fındığımızı tanıtın diyebilesiniz. Borçlanmayın ki tüccarın karşısında dik ve asil durabilesiniz.

Bu söylediklerim hayal değil değerli kardeşim.

Tüccarda fabrikacıda bilsin ki köylü ihtiyacı kadarını satıyor.

Alivra satışlar yapıp risk almayalım. Milletin malıyla oynayıp zarar etmeyelim. Bilinci oluşturmanız çok kolay. Sizden ricam biraz sabır, biraz gayret, biraz çalışmak. Ve inanın küresel sermayelerde taleplerini karşılayamadıklarında emin olun ki sizin malınızın hakkını tam olarak vereceklerdir, buna inanın .

Ama iş efendi olan sizde bitmekte, siz malınıza sahip çıkmazsanız kusura bakmayın ne devlet, ne satıcılar, ne komisyoncular, nede imalatçılar sizin malınıza sahip çıkar.

Allah yar ve yardımcımız olsun. Sağlıkla kalın. Uyanmanız ve dirilmeniz dileği ile. Görüşmek üzere.

Şenol Okutucu